Bu şiir rockçılar hakkında yanlış düşünenler için yazılmış olsa gerek....Bu şiiri okuyunca bütn önyargılarınızın değişeceğindn emnim..
Gitarın Ağlayışı
Gitarların ağlayışını duydun mu hiç?
Ama nerden duyacaksın ki...
Onlar senin için sadece bir eşya.
Ama değiller, hiçbir zaman olmadılar.
Metal dinler misin?
Cevabın "Hayır" galiba.
Tamam dinleme sana zorla dinleten yok.
Ama sana bir şeylerden bahsedeceğim...
Bazı gruplar vardı mistik olayları anlatır,
Bazıları ölen sevgiliyi,
Bazısı ise atalarını,
Ama sen ve etrafındaki çoğu insan onları hep aynı şekilde değerlendirdin...
"Satanist", "Eroinman" vs...
Nerden biliyorsun?
Hiç aralarına katıldın mı?
Ya da zahmete girip araştırdın mı?
Ordan oturduğun yerden ahkâm kesmek kolay...
Tamam, sert müzik yapıyorlar...
Tamam, bazı kötü örnekleri var.
Ama nerden biliyorsun hepsinin öyle olduğunu.
Bir olay anlatacağım sana;
Grup konserdedir, sert bir şarkı,
Her şey gayet sert,
Brutal lokaller,
Eski sevgiliye olan kin,
Bağırış çağırış,
Ama bir an gelir hepsi susar,
Herkes geri çekilir, meydan gitariste kalır.
Gitarist başını öne eğer,
Saçları yüzünün görülmesini engeller.
Sonra solosuna başlar,
Solosunu girerken gözünden bir damla yaş akar,
Sonra bir damla daha
Ve devam eder gitarist ağlar.
Gitarist ağladıkça elindeki gitara daha içten odaklanır
Ve gitarıda ağlamaya başlar.
İkiside ağlar, ağlar, ağlar...
Onları anlayanlarda fena olur,
Bazıları gözyaşlarıyla eşlik eder.
Şu satırları yazarken bende ağlarım.
Soruyorum sana;
Ben o ağlayan gitaristim,
Ya da seyircilerden biriyim,
Hatta o ağlayan elektrogitarım...
Ne diyorsun bana;
"Satanist" mi? "Ağlama" mı?
Cuma Nis. 18, 2008 3:58 pm
